De papa met een camera om de schouder... Thuis, op uitstap, op vakantie, bij gelegen en ongelegen momenten. Steeds en overal dus... Wellicht was ik geen uitzondering. Voor de geboorte van onze kinderen had fotografie wat mij betreft weinig betekenis. Ik liet het maken van herinneringsplaatjes aan de mama van mijn kinderen over.  Wat ze deed, deed ze goed... Met de geboorte van Arthur schoven we ons onbezonnen vrije leven opzij. Nieuw leven in huis betekende een ander leven voor ons. Volautomatisch probeerde ik met mijn eerste digitale camera ons zoontje zijn eerste momenten vanuit alle invalshoeken in beeld te brengen. Vingertjes, teentjes en snoetjes in close-up, het werd vastgelegd. In het eerste geboortejaar is de transformatie van een kind niet bij te houden. En zo werd het archief rijkelijk aangevuld met de meest uitéénlopende kiekjes. Onze Clara maakte het gezin compleet. Een vurige kleine prinses met een expressie om 'U' tegen te zeggen. Ook zij werd snel vertrouwd met papa en het vreemde ding. De kinderen zijn de allertrouwste slachtoffers voor tal van experimenten, en nog steeds. Maar de overvloed is getemperd. Mijn camera haal ik nu meestal boven voor opdrachten, projecten en in mindere mate voor vrije tijd. Door eerder conceptueel stil te staan bij het maken van beelden is het zomaar fotograferen fel verminderd. Rust brengt het niet, maar het is mijn handicap waarmee ik best wel kan leven. Het thuisfront stond me bij in mijn ontwikkeling als fotograaf met veel goesting maar soms ook enige ergernis.

The daddy with a camera on his shoulder…at home, on visits,  and vacation,  in opportune,  and inopportune moments, always and everywhere...perhaps  like most fathers, so in that I was no exception. Before the birth of our children photography had little meaning for me. I left the task of documenting our children’s youth to the mom of my children. What she did do, she always did well… With the birth of our first son, Arthur, we gladly set our youthful freedoms aside for alife at home. Avoiding the more technical aspects of my first digital camera, I tested some point-and-shoot out on our toddler, and from it tumbled the first images, documentation of discovery; Little fingers, toes and expressions, all in close-up. The transformations of a child in his first year of life are truly something to behold… and so it came that archive of images from this first year was rich with variety.

Our daughter Clara made the family complete. A small princess with a character to match.. She was also quickly familiarized with daddy’ s strange favorite toy. The children were the most loyal victims of a number of photography experiments, and still are to this day. Abundance must however be tempered. The camera now mostly makes its appearance for assignments, projects, and to a lesser extent, for leisure. Now that the conceptual and artistic aspects of photography are developed, they are alway sin the back of my mind, making it sometimes less inpiring to use photography purely for documentation. It never brings me rest, but it is a handicap I can live with. The homefront served me best for my personal development as aphotographer, sometimes with great enthousiasm, other times with great frustration.